Rozdział 2 ”Pobił dwóch kolegów i rozwalił samochód dyrkowi”

~Izzy~

 /Siedziałam z mama na werandzie popijając herbatę i rozmawiając o tym dlaczego tańczę.

-Po prostu bez tego nie mogę żyć. Tak jak tata bez wódki, jak ty bez uśmiechu na twarzy.

-Ale Izzy, czy ty  z tego będziesz miała pieniądze  na życie? – zawsze zadawała te same pytanie

-Oj mamo, taniec to moje życie. Mogę przecież pracować w akademii tańca albo być sławną choreografką.

-No tak ty zawsze trzymasz to samo zdanie – nagle w drzwiach stanął ojciec z czerwonymi oczami. Widać było, że był zły.

-Amando gdzie moje piwo z lodówki? – krzyknął, podszedł do mamy i złapał ją za nadgarstek. Ścisnął, aż w oczach mamy ukazały się łzy.

-Wypiłeś-powiedziała cicho.

-To rusz te swoją dupę i jedź mi po piwo! Chyba, że chcesz porozmawiać inaczej u nas w pokoju.- zawsze groził, ale ja nigdy nie wiedziałam o czym on mówił./

  Ze snu wyrwał mnie dźwięk mojej komórki. To budzik. Przetarłam  dłonią twarz i wstałam z łóżka. Schodząc powoli po schodach próbowałam nie myśleć  o dzisiejszym dniu. Poczułam znajomy zapach. Babcia robiła naleśniki.

-Hej babciu – pocałowałam ją w policzek – o której wstałaś?

-Hm gdzieś tak o 5 – Babcia zawsze była rannym ptaszkiem

-Zamiast odpoczywać to ty wolisz robić naleśniki?- uśmiechnęłam się szeroko

-Izzy, patrz ty! Jeszcze nie jestem taka stara. Idź na górę ubierz się, zjesz śniadanie i zawiozę Cię do szkoły.

-Ookeej – ruszyłam na górę.

***

Stałam sama samotna na środku dziedzińca. Wejść, czy uciec? Postawiłam na to pierwsze. Chwiejnym krokiem ruszyłam do szkoły.

-Dzień dobry. Jestem Izzy Green. Jestem nową uczennicą – przedstawiłam się sekretarce.

-Ah tak. Córka Amandy. Twoja mama uczyła się ze mną w podstawówce. Jestem Klara trzymaj plan lekcji i kod do szafki. Jak będziesz miała pytania znajdziesz mnie tutaj.

-Dziękuje. – oznajmiłam. Wyszłam z pomieszczenia i ruszyłam do szafki z moim numerkiem. Siłowałam się z zamkiem jakieś 10 minut, już miałam się poddać, gdy obok mnie zatrzymała się jakaś dziewczyna.

-Kłopot z szafką?- uderzyła w górną część szafki- teraz spróbuj- wpisałam kod i szafka się otworzyła.

-Dzięki – uśmiechnęłam się do niej.

-Spoko. Jestem Ellen. A ty pewnie Izzy? – podała mi dłoń

-Taaak, skąd wiesz kim jestem?

-Jesteś córką Amandy, a wnuczką Susan. Tu każdy zna każdego.

-No tak, zapomniałam. Hej mogłabyś mi pomóc naleźć sale 316?  

-Ooo też mam lekcje w sali 316. Więc wygląda na to, ż e jesteśmy w jednej klasie. – ruszyłam za nią po drodze opowiadała mi o szkole i uczniach – Tam stoi Daniel Salt szkolny kujon, wygrywa każde konkursy nikt nie ma  z nim szans. Tam na końcu stoi Peet Tubbs jest tu za kare, w dawnej szkole pobił dwóch chłopaków i rozwalił samochód dyrektorowi.

-Widzę, że  znasz tu wszystkich i jego historię.- spojrzałam na nią ukradkiem.

-Skoro jestem  przewodnicząca samorządu szkolnego to powinnam znać wszystkich. Jesteśmy.

***

-Hej, wróciłam!- zamknęłam drzwi i ruszyłam do salonu. Babci nie było więc postanowiłam poszukać jej na górze. Oczywiście siedziała w swoim pokoju i szyła obrus.

-O witaj Izzy. Nie słyszałam kiedy wróciłaś. Jesteś głodna? Zrobiłam tortille z wołowinką do tego twoje ulubione ciasto.

-Czyżby pleśniak?- zgadywałam

-Ze świeżutkimi jabłuszkami. To co nałożyć Ci? – przytaknęłam głową i pobiegłam do łazienki umyć ręce. Gdy zeszłam na dół obiad czekał już na stole.

-Smacznego rybko – powiedziała babcia.

-Dziękuje.

-Opowiadaj jak było w szkole.

-Dobrze, poznałam Ellen Tantan. Samą przewodniczącą szkoły. Okazało się, ze jesteśmy w jednej klasie. Opowiadała mi o ludziach ze szkoły. Jest nawet w drużynie cheerleaderek. Nie wiedziałam, że w Pill są cheereaderki. Mówiła, że nie długo są zapisy. Wiesz babciu? Chyba się zapiszę.

-Poznałaś córkę państwa  Tantan. Wiesz którzy to? – zaprzeczyłam kręcąc głową – To są właściciele warzywniaka na rogu.

-Aaa, już wiem. – przerwałam jej

-Nom, a ten pomysł o zapisaniu się nie jest taki zły. Poznałabyś więcej osób. Coś chciałam  Ci powiedzieć. Kurka co to było.

-Pyszne te ciasto – wykrztusiłam przełykając.

-A tak już wiem. Wiesz, że jestem w Radzie Miasta? No tak więc, w przyszłym miesiącu pan Bleen organizuje jakieś warsztaty taneczne i poszukuje nauczycieli, tak sobie pomyślała, że może ty byś chciała.

-Ciekawa propozycja babciu. Zobaczy się.  Jutro dam Ci znać. Idę do siebie.

 „Pytasz po co tańczę? To jakbyś pytał po co oddycham”

Autor nieznany

-----------------------------------------------------------------------------------------

Noi jest kolejny! 

Udało mi się napisać! Huura!

Kocham was Alexis :**